Ψήνετε τα κέικ, τα παντεσπάνια ή άλλα ανάλογα παρασκευάσματα συνήθως στην κάτω θέση του φούρνου έτσι ώστε η επιφάνειά τους να φθάνει στη μέση του φούρνου. Τα κουλουράκια, οι κουραμπιέδες ή άλλα ανάλογα γλυκίσματα, τοποθετούνται στο μεσαίο ράφι του φούρνου, ενώ τα μπισκότα στο πιο ψηλό.
Τα σπαράγγι είναι ένας μακρινός ξάδερφος του κρεμμυδιού. Είναι μονοκότυλα, αναρριχώμενα ή θαμνώδη φυτά, αυτοφυή ή καλλιεργούνται ως λαχανικά. Στην ίδια οικογένεια ανήκουν τα πράσα, τα σκόρδα και όπως γράψαμε τα κρεμμύδια.
Αυτό το φυτό καταναλώνεται για πάνω από 3000 χρόνια. Στην αρχαία Ελλάδα, τα σπαράγγια θεωρούνταν φυτό με ιερές και αφροδισιακές αρετές και οι Έλληνες ενδιαφέρονταν για τις βιολογικές και φαρμακευτικές του ιδιότητες. Ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε σπαράγγια για τη θεραπεία της διάρροιας και των πόνων της ουρήθρας. Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι καλλιεργούνταν και στην Αίγυπτο.
Σήμερα, τα πράσινα σπαράγγια βρίσκονται στην Αμερική και την Κίνα. Η λευκή ποικιλία καλλιεργείται κυρίως στην Ευρώπη.
Τα σπαράγγια περιέχουν ασπαραγίνες που είναι γνωστές για τις διουρητικές τους ιδιότητες. Οι Ρωμαίοι, από την πλευρά τους, εκτιμούσαν τις γαστρονομικές ιδιότητες των φυτών. Το έτρωγαν ως ορεκτικό ή ως συνοδευτικό σε ψάρια.
Τα σπαράγγια ξεχάστηκαν σε μεγάλο βαθμό κατά τον Μεσαίωνα, αλλά συνέχισαν να καλλιεργούνται από τους Άραβες. Οι λεγεώνες του Καίσαρα που επέστρεφαν από την Ανατολή έφεραν τα σπαράγγια πίσω στην Ευρώπη. Τον Μεσαίωνα καλλιεργούνται στην Ισπανία και κατά το τέλος του Μεσαίωνα, εμφανίζονται σε Ευρωπαϊκές χώρες.
Στην Ελλάδα το σπαράγγι συναντάται σε άγρια μορφή, αυτοφυές, σε υγρές ημιορεινές περιοχές.
Ανάλογα με το χρώμα τους, τα σπαράγγια διακρίνονται, σε πράσινα, άσπρα και ιώδη.
Τα πράσινα σπαράγγια οφείλουν το χρώμα τους στην χλωροφύλλη που συντίθεται με την έκθεση τους στον ήλιο. Αναπτύσσονται στην ύπαιθρο και είναι πιο αρωματικά, πιο φίνα και πιο τρυφερά σε σχέση με άλλα σπαράγγια.
Τα λευκά είναι σπαράγγια καλλιέργειας και σκεπάζονται με χώμα ώστε να διατηρούν το λευκό χρώμα τους. Είναι πιο σαρκώδη και έχουν απαλή γεύση.
Τα ιώδη εκτίθενται για λίγες ώρες στον ήλιο και η γεύση τους είναι πιο φρουτώδης, σε σχέση με εκείνη των λευκών σπαραγγιών.
Τα σπαράγγια συλλέγονται την άνοιξη, μεταξύ τέλη Μαρτίου και Μαΐου.
Επιλέξτε τα σφιχτά και τραγανά και προσπαθήστε να τα κόψετε στο σημείο που ο βλαστός αρχίζει να σκληραίνει. Όταν αγοράζετε σπαράγγια αναζητήστε αυτά που είναι φρεσκοκομμένα και έχουν ζουμερή, σφιχτή αίσθηση. Τα άκρα δεν πρέπει να είναι πολύ λευκά και στεγνά. Θα πρέπει να έχουν ένα ωραίο και λαμπερό χρώμα που να αποδεικνύει την φρεσκότητά τους.
Διατηρήστε τα στο ψυγείο, τυλιγμένα σε χαρτί και μέσα σε σακούλα έως 4 μέρες. Εναλλακτικά βάλτε τα στην κατάψυξη, αφού πρώτα τα βράζοντάς ελαφρός. Αν είναι δυνατόν ομαδοποιήστε τα με την ίδια διάμετρο για πιο εύκολο μαγείρεμά.
Ανά 100gr | |
---|---|
Θερμίδες (kcal) | 20 |
Λίπη | 0,2 g |
Κορεσμένα λιπαρά | 0 g |
Νάτριο | 1 mg |
Κάλιο | 183 mg |
Υδατάνθρακες | 3,6 g |
Πρωτεΐνες | 2,2 g |
Ασβέστιο | 21 mg |
Φωσφόρος | 50 mg |
Σίδηρος | 1 mg |
Φυτικές ίνες | 2,1 g |
Βιταμίνη C | 26 mg |